Nevaskularne biljke su biljke bez vaskularnog (provodnog) sistema, odnosno bez ksilema i floema. Iako nevaskularnim biljkama nedostaju ta određena tkiva, mnoge posjeduju jednostavnija tkiva koja su specijalizirana za unutrašnji transport vode. Nevaskularne biljke uključuju dvije udaljeno nesrodne grupe:
To su:
Te se grupe ponekad nazivaju "nižim biljkama", odnoseći se na njihov status kao najranijih biljnih skupina tokom evolucije, ali upotreba je neprecizna, jer su obje grupe polifiletske i mogu da uključuju vaskularne kriptogame, kao što su paprati i papratima slične biljke koje se razmnožavaju pomoću spora. Nevaskularne biljke su često među prvim vrstama koje na seljavaju nove i nepropusne teritorije, zajedno sa prokariotima i tako funkcioniraju kao pionirske vrste.
Nevaskularne biljke nemaju široku paletu specijalizovanih tipova tkiva. Mahovine i lisnate Marchantiophyta imaju strukture nazvane filidi koji liče na listove, ali nisu istinski listovi, jer su pojedinačni slojevi ćelija bez unutrašnjih zračnih prostora, bez kutikule ili stoma i bez ksilema ili floema. Zbog toga fillidi nisu u stanju da kontrolišu brzinu gubitka vode iz svojih tkiva te se kaže da su poikilohidrični. Neke jetrenjače, poput roda Marchantia, imaju kutikule, a sporofiti mahovine imaju i kutikule i stome, koje su bile važne u evoluciji kopnenih biljaka.
Sve kopnene biljke, u životnom ciklusu imaju smjenu generacija između diploidnog sporofita i haploidnog gametofita, ali u svim nevaskularnim biljkama generacija gametofita je dominantna. U tim biljkama sporofiti rastu i ovise o gametofitima za uzimanje vode i mineralnih hranjivih sastojaka i za osiguravanje fotosintata, produkata fotosinteze.